Hoe PDD-nos kan voelen — persoonlijk uitgelegd. Misschien herken je jezelf in sommige van deze dingen. Niet omdat het 'moet', maar omdat dit is hoe het voor veel mensen met de oude PDD-nos-diagnose aanvoelde: 🌙 Alsof je altijd net een half stapje achter bent in sociale situaties Niet omdat je het niet wilt, maar omdat je gewoon niet automatisch doorhebt wat de bedoeling is. Je kijkt eerst even: 'Wat gebeurt hier? Wat verwachten ze van mij?' En terwijl jij nog aan het analyseren bent, lijken anderen al drie stappen verder.
🔕 Prikkels komen harder binnen dan bij anderen. Het kan iets kleins zijn: een fel licht, een zoemend geluid, mensen die te veel praten. Je hoofd raakt vol en je hebt het gevoel dat je moet 'uitzetten', maar dat lukt niet meteen. Je hebt diepe, intense interesses. En als je ergens in duikt, dan ga je echt diep. Niet oppervlakkig — je wilt precies weten hoe het zit. Dat geeft rust, stabiliteit, en soms ook plezier dat anderen niet altijd begrijpen. Je hebt routines nodig om niet te verdrinken in chaos. Misschien hou je van voorspelbaarheid: weten wat er komt, wie er is, wanneer dingen gebeuren. Het gaat niet om koppigheid, maar om veiligheid. Zonder structuur voelt alles sneller te veel.
🧩 Je voelt je soms anders… maar misschien nooit precies waarom. Veel mensen met de oude PDD-NOS-diagnose zeggen achteraf: 'Ik hoorde er wel bij, maar toch net niet helemaal.' Niet per se eenzaam — eerder alsof je een andere handleiding hebt dan de rest. ❤️ Wat betekent dit voor jou? Als jij vroegere PDD-nos-kenmerken herkent, betekent dat vooral dit: ❤ Jij hebt je eigen ritme, en dat mag ❤ Je brein werkt anders, niet slechter ❤ Je manier van voelen, denken en reageren is geldig ❤ Je hebt waarschijnlijk strategieën ontwikkeld om je aan te passen. Autisme (dus ook PDD-nos) gaat niet over tekortkomen. Het gaat over anders bedrading, met zijn eigen kracht en kwetsbaarheid.
🌙 Hoe het voor jou kan voelen. Je houdt misschien best van mensen. Je kunt genieten van contact, van gesprekken, van lachen samen. Maar… zelfs als het leuk is, kost het je energie. Alsof je een batterij hebt die sneller leegloopt dan die van anderen, terwijl zij na een sociale avond opgeladen lijken te zijn. In je hoofd gebeurt alles tegelijk: je let op woorden, gezichten, geluiden, verwachtingen — en ergens tussendoor probeer je ook nog 'goed' te reageren. En precies daar loopt het soms vast.
🧠 Je hoofd wordt snel vol. Niet omdat je zwakker bent, maar omdat je meer verwerkt. Je merkt dingen op die anderen niet zien. Je voelt nuances waar anderen gewoon doorheen lopen. Je houdt rekening met de sfeer, met de veiligheid, met hoe je overkomt. Het is geen klein beetje werk — het is topsport. Je reageert anders dan mensen verwachten. Misschien reageer je rustiger, stiller, feller, directer, of juist bedachtzamer. Voor jou is dat logisch, want zo werkt jouw systeem. Maar anderen begrijpen dat niet altijd. Ze zien de buitenkant, maar niet de hoeveelheid denkwerk daarachter. En dat kan je het gevoel geven dat jij degene bent die 'anders' is — maar eigenlijk ben je gewoon iemand die dieper verwerkt dan de meeste mensen doorhebben.
Rust, duidelijkheid en structuur zijn geen luxe. Waar een ander denkt: 'Even spontaan, even drukte, even chaos…' is dat voor jou niet 'even'. Chaos komt binnen als verwarring. Verandering als stress. Spontane drukte als ruis. Rust en structuur geven jouw hoofd de ruimte die het nodig heeft om niet over te lopen. Het is geen comfort — het is balans. Het is hoe jij overeind blijft.❤️Wat dit eigenlijk zegt over jou? ❤ Je leeft bewust, niet automatisch ❤ Je hebt een diep verwerkend brein ❤ Je bent gevoelig voor prikkels omdat je ze écht binnenkrijgt ❤ En je kunt veel geven, maar hebt ook rust nodig om jezelf niet te verliezen ❤ Je hebt een sterke behoefte aan duidelijkheid, niet uit zwakte maar uit wijsheid.
Er is niets mis aan die manier van zijn. Het is jouw manier — en die is waardevol en echt.
Reactie plaatsen
Reacties